Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και αιώνες στον ουρανό της περιοχής Relampago del Catatumbo στη Βενεζουέλα, και πιο συγκεκριμένα στο σημείο όπου ο ποταμός Catatumbo εκβάλλει στη λίμνη Maracaibo.
Για 140 – 160 νύχτες το χρόνο και για 10 ώρες κάθε φορά ο ουρανός πάνω από το ποτάμι φωτίζεται από τις ασταμάτητες αστραπές, που μετρούν τις 280 ανά ώρα. Για όσο χρονικό διάστημα θυμούνται οι κάτοικοι της περιοχής, η παράξενη αυτή καταιγίδα των κεραυνών μαίνεται στην περιοχή χωρίς σταματημό.
Το φαινόμενο αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε ένα ποίημα του 1597 εν ονόματι «Dragontea» από τον Lope de Vega. Ειδικότερα, ο ποιητής, περιγράφοντας την αποτυχημένη απόπειρα που έκανε το 1595 ο Sir Francis Drake για να καταλάβει την πόλη Maracaibo το βράδυ, λέει ότι «τα σχέδιά του ματαιώθηκαν όταν μια τρομερή καταιγίδα με αστραπές διαστρέβλωσε τον προσανατολισμό του…».
Κάτι παρόμοιο συνέβη και στις 24 του Ιουλίου του 1823, όταν, κατά τη διάρκεια του Πολέμου Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας, τα ισπανικά πλοία αποκαλύφθηκαν από τις αστραπές και ηττήθηκαν από τους υπερασπιστές της πόλης.
Ο φωτισμός στον ουρανό είναι ορατός -χωρίς υπερβολή- από 40 χιλιόμετρα μακριά, ενώ οι αστραπές είναι τόσο τακτικές που συχνά χρησιμοποιούνται ως βοήθημα… πλοήγησης από τα πλοία, γνωστό στους ναυτικούς ως «Beacon Maracaibo».
Αν και παραμένει άγνωστο γιατί συμβαίνει αυτό, μια θεωρία υποστηρίζει ότι το ιονισμένο μεθάνιο που υπάρχει αυξημένο στην ατμόσφαιρα της περιοχής, λόγω των τυφώνων στο Catatumbo, όταν συναντιέται με τα σύννεφα που έρχονται από τις Άνδεις, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για μια «φωτεινή» καταιγίδα.
Με ένα σύνολο περίπου 1,2 εκατομμυρίων ηλεκτρικών εκκενώσεων ανά έτος, η περιοχή Relampago del Catatumbo πιστεύεται ότι είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός όζοντος στον κόσμο, καθώς οι αστραπές βοηθούν στην «επιδιόρθωση» των κατεστραμμένων στιβάδων του όζοντος στη Γη.
