Πρίν ἀπό χρόνια σέ κάποια ἰστοσελίδα διάβασα τήν παρακάτω ἱστορία:
Κάποτε ὑπῆρχε ἕνα πολύ ἀγαπημένο ζευγάρι. Θά μποροῦσαν νά εἶναι πολύ εὐτυχισμἐνοι ἀλλά ἐκεῖνοι πίστευαν ὅτι γιά νά συμπληρωθῇ ἡ εὐτυχία τους καί νά μήν τούς λείπῃ πιά τίποτα σέ αὐτήν τήν ζωή ἦταν τά πλούτη.
Κάποια στιγμή γνώρισαν ἕναν πολύ παράξενο ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος τούς ἔδωσε ἕνα κουτί ἐπάνω στό ὁποῖο ὑπῆρχε ἕνα κόκκινο κουμπί καί τούς εἶπε: «Σᾶς χαρίζω αὐτό τό κουτί. Ἄν ποτέ θελήσετε νά συμπληρώσετε τήν εὐτυχία σας, ἔτσι ὅπως νομίζετε, πατῆστε τό κόκκινο κουμπί. Θά ἀποκτήσετε πάρα πολλά χρήματα ἀλλά κάποιος ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζετε θά χάσῃ τήν ζωή του».
Πέρασαν μερικά ἀκόμα χρόνια πού τό ἀγαπημένο ζευγάρι ζοῦσε μέσα στήν φτώχεια καί κάποτε ἀπεφάσισαν νά χρησιμοποιήσουν τό κόκκινο κουμπί! Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, σκέφτηκαν, αὐτόν πού θά χάσῃ τήν ζωή του δέν τόν γνωρίζουμε. Ἔτσι κι ἔγινε.
Μετά ἀπό μερικές μέρες χτύπησε τήν πόρτα τους ὁ παράξενος ἄνθρωπος πού τούς ἔδωσε τό κουτί.
«Δῶστε μου», τούς εἶπε τό κουτί. «Θά τό δώσω σέ ἕναν ἄνθρωπο πού δέν γνωρίζετε».
